Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Strychnos, is een verbastering is van het Griekse woord strix waarmee een mythisch wezen werd aangeduid dat gedurende de nacht schreeuwt en ondersteboven hangt (een vleermuis), maar een tweede uitleg is ‘heks’ en daardoor komen we al snel op de giftigheid van de plant: het bevat het dodelijke gif strychnine. Het tweede deel, ignatia, is de Griekse vorm van de Spaanse geestelijke Sint Ignacio de Loyola (1491-1556), de man die in 1534 de Orde der Jezuieten stichtte en de eerste en de eerste leider van die club was. Voor een paus voldoende reden om hem na zijn dood tot Sint te bevorderen.
Zou je toch een piepkleine hoeveelheid strychnine of het ietsjes minder giftige brucine binnen krijgen dan kun je rekenen op de volgende symptomen: eerst ervaar je een hete, bittere smaak in je mond tijdens het doorslikken, na een paar minuten al gevolgd door een gevoel dat je gaat stikken. Je krijgt problemen met ademhalen. Dan ontstaan steeds erger wordende spierspasmes en uiteindelijk trilt je hele lichaam oncontroleerbaar. Je ledematen worden stijf en onbewegelijk, terwijl je hele lichaam zo stijf als een plank wordt, maar je spieren staan zo strak dat je in een boog gaat liggen (je hielen en hoofd raken alleen de vloer). Ook in het gezicht staan alle spieren strak gespannen en je mond krijgt een zogenaamde risus sardonicus. Je hebt verschrikkelijke dorst, maar je kunt natuurlijk niet om water vragen. De patiënt probeert het uit te schreeuwen van pijn. Deze aanval neemt even in kracht af om snel door een nieuwe gevolgd te worden. De intervallen worden steeds korter en de dood is dan onvermijdelijk. Een verschrikkelijke manier om aan je einde te komen door een onmenselijk gif.
In de homeopatie gelooft men echter dat dit middel, mits onnoemelijk verdund, kan helpen bij depessiviteit, nervositeit, postnatale depressie, prementrueel syndroom, hoofdpijn, migraine, maagslijmvliesontsteking en klachten als gevolg van verdriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten