Zegekruid

Op Vlieland werd recent een ongebruikelijke plant aangetroffen. Na enige verwarring lijkt het te gaan om het zegekruid (Nicandra physalodes). Het is een tot circa één meter hoge plant uit de Nachtschadefamilie (Solanaceae) en is daarmee een familielid van de aardappel. Zowel de aardappel als het zegekruid zijn oorspronkelijk afkomstig uit Peru, maar hebben hele verschillende routes gevolgd om zich hier te vestigen. De aardappel is, zoals bekend, door ontdekkingsreizigers op de terugreis meegenomen naar Europa. Stel je het tafereel eens voor: de Spaanse koning had de hele expeditie gefinancieerd, was gouden bergen (of bergen goud) beloofd, maar kreeg een uitgedroogde aardappel in zijn handen gedrukt.

Hoe het zegekruid hier terechtgekomen is, blijft onduidelijk. Mogelijk als gevolg van de import van graszaad of veevoer, maar misschien ook door diezelfde ontdekkingsreizigers, die geloofden dat het zegekruid wel medische toepassingen moest hebben. Een andere theorie is dat hij in Engeland tijdens de Victoriaanse tijd (1837-1901) als tuinplant is ingevoerd en dat hij vervolgens uit die tuinen is ontglipt.

Het zegekruid houdt van verstoorde en afgegraven grond. Het zaad kan zich daardoor jarenlang ongemerkt in de Vlielandse bodem hebben opgehouden.
De wetenschappelijke naam van het zegekruid heeft ook al een verwarringstichtende herkomst: het eerste deel, Nicandra, vernoemt Nicander, een arts en dichter uit de Klein Aziatische plaats Colophon, die rond het jaar 100 voor Christus al over planten schreef. Het tweede deel, physalodes, is afkomstig uit het Grieks en betekent ‘blaasvormig’. Het is een verwijzing naar het omhulsel om de bes. In Engeland noemen ze hem vreemd genoeg apple-of-Peru, terwijl het geen appel, maar een besvrucht is.

Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!

Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.